Pytania na rozprawie frankowej – jak się przygotować i o co pyta sąd?
Rozprawa sądowa w sprawie kredytu frankowego to kluczowy moment procesu. Dobre przygotowanie merytoryczne jest niezbędne. Musisz wiedzieć, czego się spodziewać i jak odpowiadać na pytania.
Jak przebiega rozprawa w sprawie kredytu frankowego?
Każdy pozew frankowy inicjuje proces sądowy. Rozprawa sądowa to nieodłączny element postępowania. Osoby z kredytem we frankach muszą być aktywne. Osobiste zaangażowanie w proces jest konieczne.
Pierwsze przesłuchanie zazwyczaj nie trwa długo. Zajmuje od jednej do dwóch godzin. Cały proces sądowy może potrwać dłużej. Czasem to kilka miesięcy, czasem nawet 3-4 lata. Rozprawa może wywoływać stres. Kredytobiorcy muszą przygotować się psychicznie. Przygotowanie merytoryczne jest równie ważne.
O co pyta sąd na rozprawie frankowej?
Sąd zadaje pytania jako pierwszy. Potem pytania zadaje pełnomocnik kredytobiorcy. Najtrudniejsze pytania pochodzą od pełnomocnika banku. Przygotowanie do rozprawy jest kluczowe. Znajomość potencjalnych pytań redukuje stres. Zwiększa to pewność siebie podczas przesłuchania.
Sąd pyta o okoliczności zawarcia umowy. Interesuje go cel kredytu. Pyta o wiedzę kredytobiorcy o finansach. Sąd chce wiedzieć, czy umowa była zrozumiała. Pyta o informacje uzyskane od pracownika banku. Ważne jest, jak bank przedstawił ryzyko walutowe.
Dlaczego w Państwa ocenie umowa jest nieważna?
Umowa zawiera klauzule abuzywne. Dotyczą one sposobu przeliczania waluty. Bank jednostronnie ustalał kursy kupna/sprzedaży CHF. To narusza prawa konsumenta.
Czy gdyby kurs CHF nie wzrósł, to czy wnosilibyście Państwo o unieważnienie umowy?
Roszczenie dotyczy wadliwości samej umowy. Wzrost kursu tylko uwypuklił problem. Wady prawne istniały od początku. Celem jest unieważnienie umowy, niezależnie od kursu.
Proszę wskazać, czym się Państwo zawodowo zajmujecie oraz jakie jest Państwa wykształcenie.
Sąd bada status konsumenta i świadomość finansową. Należy podać swoje obecne zajęcie i ukończone szkoły. Wiedza finansowa nie jest wymagana od konsumenta.
Czy zawieraliście Państwo jakiekolwiek umowy majątkowe małżeńskie?
Sąd bada, czy kredyt wchodzi w skład majątku wspólnego. Należy odpowiedzieć zgodnie ze stanem faktycznym. Chodzi o rozdzielność majątkową.
Czy w momencie podpisywania umowy prowadziliście Państwo jakąkolwiek działalność gospodarczą?
Sąd ustala, czy kredyt był związany z działalnością gospodarczą. Kredyt konsumencki ma inną ochronę prawną. Należy podać, czy działalność była prowadzona.
Czy działalność ta była prowadzona w kredytowanej nieruchomości?
To pytanie doprecyzowuje związek kredytu z działalnością. Należy odpowiedzieć, czy nieruchomość służyła celom biznesowym.
Proszę opisać krok po kroku, jak przebiegał proces zawarcia umowy kredytu.
Należy opisać pierwsze kontakty z bankiem. Opowiedz o przedstawionej ofercie. Wspomnij o procesie weryfikacji i podpisaniu umowy. Opis powinien być chronologiczny.
Czy korzystaliście Państwo wówczas z usług pośrednictwa finansowego?
Sąd ustala, kto przedstawiał ofertę kredytu. Należy wskazać, czy był to pracownik banku, czy pośrednik. Podaj nazwę pośrednika, jeśli pamiętasz.
W jakim celu zawarliście Państwo przedmiotową umowę?
Kredytobiorcy najczęściej zaciągali kredyty na cele mieszkaniowe. Chodzi o zaspokojenie własnych potrzeb. Należy podać, czy był to zakup, budowa, czy remont nieruchomości.
Czy Państwa celem było, zaciągnięcie kredytu w walucie obcej, czy też w złotych polskich?
Większość kredytobiorców chciała kredytu w złotych. Wybierali CHF ze względu na niższą ratę. Należy jasno powiedzieć, czy celem była waluta obca.
Co skłoniło Państwa do zawarcia umowy kredytu powiązanego z kursem CHF?
Głównym czynnikiem była niższa rata początkowa. Pracownicy banków często przedstawiali CHF jako bezpieczny. Zapewniano o stabilności kursu. Wskazywano na niższe oprocentowanie.
Czy mieliście Państwo możliwość negocjacji postanowień umowy?
Umowy były zazwyczaj standardowe. Postanowienia kluczowe nie podlegały negocjacjom. Można było negocjować np. wysokość marży. Należy powiedzieć, czy były próby negocjacji.
Czy treść umowy była dla Państwa zrozumiała?
Umowy były skomplikowane. Zawierały specjalistyczne terminy finansowe. Mechanizm indeksacji był niejasny. Należy powiedzieć, czy umowa była w pełni zrozumiała.
Czy przed zawarciem umowy kredytu otrzymaliście Państwo dokumenty?
Bank powinien przedstawić regulaminy i tabele kursowe. Należy potwierdzić, czy dokumenty były dostępne. Ważne, czy był czas na zapoznanie się z nimi.
Czy zostało z Państwem omówione każde postanowienie umowy?
Pracownicy banku często skupiali się na korzyściach. Ryzyka i klauzule indeksacyjne były pomijane. Należy powiedzieć, czy umowa była szczegółowo omówiona.
Jak został Państwu przedstawiony mechanizm przeliczania kredytu?
Mechanizm oparty na tabelach bankowych był niejasny. Bank ustalał kursy arbitralnie. Należy opisać, jak bank wyjaśnił przeliczanie.
Czy pracownik banku przekazał Państwu informację o tym, że bank będzie uzyskiwał dodatkowy dochód?
Bank zarabiał na spreadach walutowych. To dodatkowy koszt dla kredytobiorcy. Należy powiedzieć, czy bank informował o tym zysku.
Czy mieliście Państwo świadomość, że będzie to generowało dla Państwa dodatkowy koszt?
Spread walutowy generował koszt. Kredytobiorcy często nie byli tego świadomi. Należy odpowiedzieć, czy bank wyjaśnił ten koszt.
Czy w momencie podpisywania umowy mieliście Państwo wiedzę na temat ustalania kursów?
Banki stosowały własne tabele kursowe. Klienci nie mieli wiedzy o metodach ich ustalania. Należy powiedzieć, czy bank wyjaśnił, jak ustala kursy.
Czy mieliście Państwo jakikolwiek wpływ na wysokość kursu kupna/sprzedaży CHF?
Kredytobiorca nie miał wpływu na kursy. Bank ustalał je jednostronnie. Należy potwierdzić brak możliwości negocjacji kursu.
Czy którykolwiek z pracowników poinformował Państwa o klauzuli indeksacyjnej?
Klauzula indeksacyjna jest podstawą problemu. Pracownicy często jej nie wyjaśniali. Należy wskazać, czy bank informował o tej klauzuli.
Czy pracownik banku zaoferował Państwu możliwość wypłaty kredytu w walucie CHF?
Większość kredytów wypłacono w PLN. Banki rzadko oferowały wypłatę we frankach. Należy powiedzieć, czy taka opcja była przedstawiona.
Czy kiedykolwiek otrzymaliście Państwo z Banku franki szwajcarskie?
Kredytobiorcy zazwyczaj nie otrzymali franków. Kredyt był wypłacany i spłacany w złotych. Należy potwierdzić, czy otrzymano CHF.
Czy przedstawiciel Banku informował o granicach wahań kursu CHF?
Banki nie informowały o skali ryzyka. Nie przedstawiano symulacji dużych wzrostów kursu. Należy powiedzieć, czy bank mówił o wahaniach.
Czy pracownik Banku wyjaśnił wpływ wzrostu kursu CHF na ratę?
Wzrost kursu CHF bezpośrednio wpływa na ratę. Banki minimalizowały to ryzyko. Należy wskazać, czy bank wyjaśnił tę zależność.
Czy Bank był skłonny do negocjacji po zawarciu umowy?
Banki rzadko negocjowały warunki po podpisaniu umowy. Kredytobiorcy próbowali renegocjować, ale bezskutecznie. Należy powiedzieć, czy bank był otwarty na rozmowy.
Czy składaliście Państwo jakąkolwiek reklamację do Banku?
Wielu kredytobiorców składało reklamacje. Dotyczyły one wysokości rat lub salda zadłużenia. Należy poinformować, czy składano reklamacje.
Kiedy dowiedzieliście się o wadliwości umowy?
Wiedza o wadach umowy pojawiła się później. Często po pierwszych wyrokach sądowych lub publikacjach. Należy wskazać orientacyjny czas.
Czy wyrażacie Państwo zgodę na unieważnienie umowy oraz na pozew Banku?
Unieważnienie umowy to główny cel. Należy wyrazić jasną zgodę na unieważnienie. Zgoda na pozew banku dotyczy roszczeń banku po unieważnieniu.
Podchwytliwe pytania od pełnomocników banku
Pełnomocnicy banku zadają trudne pytania. Chcą podważyć zeznania kredytobiorcy. Pytania często sugerują winę klienta. Mogą dotyczyć wiedzy o rynku finansowym. Mogą pytać o świadome podjęcie ryzyka.
Czy już w 2008 roku czuliście, że umowa jest nieważna?
Kredytobiorcy nie mieli wtedy pełnej wiedzy prawnej. Problemy pojawiły się wraz ze wzrostem kursu. Świadomość wad przyszła później. Należy odpowiedzieć zgodnie z rzeczywistością.
Od 2011 r. istnieje możliwość spłaty rat kredytu w CHF – dlaczego nie skorzystaliście?
Spłata w CHF wymagała zakupu waluty. Wiązało się to z dodatkowymi kosztami i formalnościami. Nie eliminowało to wad umowy. Decyzja o spłacie w PLN była często podyktowana wygodą lub brakiem świadomości korzyści.
Dlaczego – mimo założenia, że umowa jest nieważna – nadal spłacacie raty?
Spłata rat zapobiega działaniom windykacyjnym banku. Pozwala uniknąć negatywnych konsekwencji prawnych. Wiele osób spłaca, czekając na wyrok. Część przestała spłacać po zabezpieczeniu powództwa.
Czy Bank oferował Państwu możliwość zawarcia ugody?
Banki proponują ugody frankowiczom. Warunki ugód bywają niekorzystne. Należy powiedzieć, czy bank przedstawił ofertę ugody.
Jak przygotować się do przesłuchania w sądzie?
Dobre przygotowanie to podstawa sukcesu. Zmniejsza ono poziom stresu. Zwiększa szansę na pozytywny wynik. Należy przygotować się merytorycznie. Przesłuchanie kredytobiorcy nie zawsze jest obowiązkowe. Sąd ma prawo wezwać klienta.
Przygotowanie powinno objąć kilka kroków:
- Skonsultuj się z pełnomocnikiem prawnym. Omówcie strategię i potencjalne pytania.
- Zapoznaj się dokładnie z umową kredytową. Przypomnij sobie jej postanowienia.
- Przeanalizuj wszystkie istotne dokumenty. Dotyczą one zawarcia i spłaty kredytu.
- Przestudiuj tematykę związaną ze swoją sprawą. Zrozum mechanizm działania kredytu.
- Przygotuj się do zeznań. Przemyśl odpowiedzi na możliwe pytania.
- Zadbaj o odpowiednią prezencję w sądzie. Ubiór powinien być formalny.
- Zabierz ze sobą dowód osobisty. Miej też dokumentację istotną dla sprawy.
Zachowanie spokoju i odpowiedzi zgodnych z prawdą są kluczowe dla osiągnięcia pozytywnego rezultatu na rozprawie sądowej.
Pamiętaj, że nie musisz wszystkiego pamiętać. Nie na każde pytanie musisz znać odpowiedź. Mów prawdę i odpowiadaj na pytania. Unikaj spekulacji. Jeśli czegoś nie wiesz, powiedz o tym.
Czy przesłuchanie jest zawsze konieczne?
Przesłuchanie kredytobiorcy nie zawsze ma miejsce. Sąd może uznać zeznania za zbędne. Może opierać się na dokumentach. Często jednak sąd chce osobiście usłyszeć strony. Zeznania pomagają ocenić wiarygodność.
Decyzja o przesłuchaniu zależy od sędziego. Zależy też od wniosków stron. Pełnomocnik banku często wnioskuje o przesłuchanie. Chce znaleźć sprzeczności w zeznaniach.
Aktualne statystyki i trendy w sprawach frankowych
Spraw frankowych w sądach wciąż jest dużo. Obecnie to około 204 tys. postępowań. W pierwszym kwartale 2025 roku widać pewne zmiany. Spadła liczba nowych pozwów. Odnotowano 12 606 nowych spraw. To spadek o połowę wobec I kwartału 2024.
Liczba spraw czekających na załatwienie spada. W I instancji spadła o 6.8%. Z 146 562 do 136 585 spraw. W II instancji wpływ spraw wzrósł o 6.9%. Liczba oczekujących spraw wzrosła o 2.9%.
Frankowicze odnoszą ogromne sukcesy. Ponad 95% spraw kończy się unieważnieniem umowy. Statystycznie wygrywają 98% w I instancji. W sądach apelacyjnych wygrywają 99% spraw. Linia orzecznicza jest mocno ugruntowana.
Średni czas postępowania w I instancji to 556 dni. W II instancji to około 500 dni. Czas oczekiwania na wyrok się wydłuża.
Najkrócej sprawy trwają w mniejszych ośrodkach.
| Sąd Okręgowy | Średni czas (dni) |
|---|---|
| Suwałki | 203 |
| Częstochowa | 283 |
| Piotrków Trybunalski | 322 |
Najdłużej sprawy toczą się w dużych sądach.
| Sąd Okręgowy | Średni czas (dni) |
|---|---|
| Warszawa | 1200 |
| Warszawa (XVIII Wydział) | 1000 |
| Wrocław | 951 |
Sąd Apelacyjny w Lublinie ma najkrótsze postępowania II instancji. Trwają one 332 dni. W I kwartale 2025 zawarto 11 495 ugód. Łącznie od początku 2024 zawarto 55 506 ugód.
Banki, takie jak PKO BP czy mBank, pozywają frankowiczów. Domagają się zwrotu kapitału. To nowy trend w sporach. Nowe technologie mogą przyspieszyć sprawy. Mówi się o cyfryzacji i rozprawach zdalnych.
Prognozowaliśmy spadek liczby spraw frankowych z początkiem tego roku i z głęboką satysfakcją obserwujemy nowe trendy, potwierdzające nasze przewidywania.
Wprowadzenie ustawy o usprawnianiu postępowań jest sugerowane. Ma przyspieszyć rozstrzygnięcia. Może jednak wprowadzić chaos.
Kluczowe kwestie prawne i dokumentacja
Większość umów frankowych zawiera wady prawne. Dotyczą one mechanizmu indeksacji. Ponad 95% spraw kończy się unieważnieniem umowy. Unieważnienie kredytu to najkorzystniejsze rozwiązanie. Wymaga to jednak procesu sądowego.
Przygotowanie dokumentacji jest bardzo ważne. Wszystkie istotne dokumenty powinny być przeanalizowane. Chodzi o umowę kredytową i aneksy. Ważne są też wyciągi z rachunku kredytu. Zbieranie dowodów zaczyna się już na etapie pozwu.
Gdzie szukać pomocy?
Decyzja o złożeniu pozwu to poważny krok. Konsultacja z pełnomocnikiem prawnym jest nieoceniona. Warto zadbać o prawnika z dużym doświadczeniem. Niewłaściwe przygotowanie pozwu prowadzi do przegranej. Skorzystanie z pomocy prawnika zwiększa szanse. Zapewnia sprawne prowadzenie procesu.
W Polsce działa wiele kancelarii prawnych. Specjalizują się one w sprawach frankowych. Pomoc prawnika obejmuje analizę umowy. Obejmuje przygotowanie pozwu i reprezentację w sądzie. Frankowicze potrzebują najlepszych prawników.
