Czy można zwolnić pracownika na L4? Prawo pracy wyjaśnia

Pracownik na zwolnieniu lekarskim (L4) korzysta z ochrony. Pracodawca nie może go zwolnić w tym czasie. Istnieją jednak wyjątki od tej reguły. Przepisy Kodeksu pracy jasno określają te sytuacje. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla obu stron.

Co to jest zwolnienie lekarskie (L4)?

Zwolnienie lekarskie to oficjalny dokument. Wystawia go lekarz. Potwierdza niezdolność pracownika do pracy. Usprawiedliwia jego nieobecność. Może wynikać z choroby pracownika. Może dotyczyć opieki nad członkiem rodziny. Od 1 grudnia 2018 roku zwolnienia są elektroniczne (e-ZLA). Lekarz przesyła je do ZUS i pracodawcy. Pracownik nie musi dostarczać papierowego dokumentu.

• Dostarcz zwolnienie w ciągu 7 dni.
• Przestrzegaj zaleceń lekarza.

Zwolnienie lekarskie jest regulowane przez Kodeks pracy. Regulują je także inne ustawy. Pracownik ma obowiązek poinformować pracodawcę. Zrób to najpóźniej w drugim dniu nieobecności. Sposób powiadamiania określa regulamin pracy.

Ochrona pracownika na zwolnieniu lekarskim

Pracownik na L4 jest chroniony przed zwolnieniem. Chroni go art. 41 Kodeksu pracy. Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy w czasie urlopu. Nie może tego zrobić podczas innej usprawiedliwionej nieobecności. Zwolnienie lekarskie to taka nieobecność. Ochrona dotyczy wypowiedzenia umowy o pracę. Nie obejmuje wszystkich form rozwiązania umowy.

Zwolnienie osób nieobecnych w pracy podlega ochronie prawnej. Ta ochrona rozciąga się na cały okres L4. Obejmuje też dodatkowe 30 dni po jego zakończeniu.

Kiedy pracodawca może zwolnić pracownika na L4?

Istnieją sytuacje, gdy zwolnienie pracownika na L4 jest możliwe. Kodeks pracy przewiduje wyjątki. Dotyczą one długotrwałej choroby. Odnoszą się też do zwolnienia dyscyplinarnego. Możliwe jest rozwiązanie umowy za porozumieniem stron. Zwolnienie jest też dopuszczalne przy likwidacji firmy.

„Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.”

Rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z powodu długotrwałej choroby

Zwolnienie pracownika z powodu długotrwałej choroby reguluje art. 53 Kodeksu pracy. Pracodawca może rozwiązać umowę bez wypowiedzenia. Dzieje się tak, gdy niezdolność do pracy trwa zbyt długo. Czas zależy od stażu pracy pracownika.

Jeśli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy, umowę można rozwiązać. Następuje to, gdy choroba trwa dłużej niż 3 miesiące. Jeśli staż pracy wynosi co najmniej 6 miesięcy, okres jest dłuższy. Umowę rozwiązuje się, gdy niezdolność trwa dłużej niż łączny okres pobierania wynagrodzenia i zasiłku. Zazwyczaj jest to 182 dni. W przypadku gruźlicy lub ciąży okres ten wynosi 270 dni.

Rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia może odbyć się w czasie nieobecności pracownika. Długotrwałe zwolnienie lekarskie to każde trwające ponad 33 dni. Obowiązek wypłaty świadczeń przechodzi wtedy na ZUS.

Okres ochronny pracownika biegnie na nowo. Dzieje się tak z każdym kolejnym okresem zasiłkowym. Nieprzerwana niezdolność to jeden okres chorobowy. Powoduje go ta sama lub różne choroby bez przerwy.